Zomer! Gezellig naar bos en strand met de blootfotograaf

Van de 324 foto’s die intussen zijn opgenomen in de Kleine Geschiedenis van de blootfotografie in huis, tuin, bed, bad, strand & keuken zijn er 69 buitenshuis gemaakt. De locaties die amateurfotografen daar door de decennia heen voor kozen, laten zich wel raden. Het strand en het duin zijn als geliefde plekken ruimschoots vertegenwoordigd. net als de naaktcamping, het ‘vrije veld’ en het bos.

Menige verkering en echtgenote liet zich ook verleiden om even geheel dan wel gedeeltelijk uit de kleren te gaan tussen de eigen bloem- en groenteperken of op het boerenerf. Tot dusver heb ik nog maar één portret van een vrouw die met openvallende bontjas en niks eronder in de sneeuw poseert. En (gelukkig) ook nog maar één foto waarop je een inheems liefje van een kolonialist of militair als bijkomende triomf op een groot, dood dier ziet zitten.

Veel blootfoto’s die in de openlucht door stelletjes werden geschoten, vereisten haar volledige medewerking . Ze moest in bomen klimmen, zichzelf draperen over omgevallen woudreuzen, hemels naar een punt in de verte staren, en zeker op het strand tot een bijpassende activiteit zijn te manen. Met name op Duitse foto’s uit het interbellum zie je er vrouwen turnen, speerwerpen, met een strandbal in de weer of een nimf of oermens verbeelden. Enfin, elders op de site lees je er meer over.

Wat weerspanniger geliefdes kon de amateurfotograaf, eenmaal samen buiten, altijd nog proberen te verleiden tot flashing. Kiekjes waarop zij voor een fractie van een seconde een been of borst aan zijn begerige ogen prijsgeeft, zijn de zwaluwtjes die het voor hem wél even zomer maakten. Ik heb er een aantal aardig van op veilingen gevonden en ik vind ze absoluut de ontroerendste in het, eh, outdoor-segment. De spanning en schaamtevolle opwinding vanwege zo veel stiekemheid zijn van sommige foto’s moeiteloos af te lezen.

Mannen die (ook) buiten niet kregen waarop ze hoopten, verlieten zich regelmatig op het maken van heimelijke snapshots. De een verstopte zich voor een gestolen plaatje achter het helmgras in het duin, een ander sloop van achteren toe wanneer zijn vrouw op haar buik op een handdoek of zonnebedje lag bij te bruinen. Vooral die momenten dat hij met zijn camera toeslaat en tegelijkertijd door haar wordt betrapt, leveren scènes op.

Ik hou namelijk óók erg van blootfoto’s waarop het aan een of beide kanten van de lens duidelijk misging. Van de zichtbare woede die hem daarbij ten deel viel. Van het chagrijn en de verveling waarmee zij kennelijk op zijn aandringen nóg maar weer eens naar het vogeltje keek. En van de soms crazygekke ideeën waarvan hij zich bediende om van een blootportret hoe dan ook iets onvergetelijks te maken.

De meest tot de verbeelding sprekende foto’s in het genre dateren trouwens alle uit het analoge tijdperk, toen bloot en het publieke domein nog twee afzonderlijke werelden vormden. In het bijzonder geldt dat de afdrukjes die uit de periode 1920-1950 stammen. De Fransman Alexandre Dupouy, een andere (grote) verzamelaar en kenner van blootfotografie heeft drie boeken over blootfotografie in die onderscheidenlijke tijdvakken gewijd, zoals ik nog maar kortgeleden ontdekte. Ik kom er nog eens op terug.