Verzamelaarsgekte

Ik begin al trekjes te vertonen die wel eens zouden kunnen wijzen op een doorgeschoten verzamelwoede. Zo moet ik mezelf bij een serietje als dit ervan overtuigen dat de fotograaf en zijn vrouw het bij deze vier opnamen hebben gelaten, en dat er in Frankrijk, waar ik ze kocht, niet nóg een paar foto’s van dezelfde blootsessie rondzwerven. Want dat zou dan zo maar kunnen betekenen dat ze onderdeel vormden van een heuse striptease, en dat ik hier dus over een incomplete reeks beschik!

Ik doe mijn best dit soort gekte niet in mijn hoofd toe te laten natuurlijk. En de nuchtere vrouwenkenner die ik óók ben helpt me er een handje bij. Dit is een tamelijk sjieke dame in een dito interieur. Het zou haar of zijn kantoor kunnen zijn, en misschien is zij zelfs niet de echtgenote van de fotograaf als wel zijn secretaresse of de juffrouw van de koffie. Niet heel raar zodoende, houd ik mezelf dan voor, dat zij zichzelf in acht neemt en het bij een opgetrokken jurk laat. Als ik de maker van deze foto’s was geweest, had ik gegeven de omstandigheden ook niet om méér gevraagd.

Ik heb bovenstaande nog niet opgeschreven of de verzamelaarsgekte bliksemt alsnog bij me binnen. Godallejezus, ze heeft ander schoeisel en een andere trui aan op de laatste foto, en ook haar kapsel is niet hetzelfde! Dus er moet van een tweede sessie sprake zijn geweest! En is het die keer dan bij één foto gebleven? Of zit er, net als ik nu, ergens op de wereld een crazy verzamelaar met de handen in het haar omdat ook hij de puzzel niet kan leggen?