‘Inboorlingen’, met hun gevlochten rokjes of lendendoeken, hebben veel blootofotografen tot de verbeelding gesproken. Geprezen zijn hun vrouwen, die voor korte of langere tijd toch maar mooi het struikgewas in gingen om er dan als Tarzans Jane of Hula-meisje weer uit tevoorschijn te komen. Ik heb de indruk dat vooral Amerikaanse mannen (toch al het zonnigste soort onder de blootfotografen) prijs stelden op het Hula-type, waar de geliefden van Europese amateurfotografen relatief vaker als afschrikwekkende krijger of gangsterliefje voor de lens moesten verschijnen. Ik studeer er uiteraard verder op.
