Vrijwel iedere man die is gezegend met een vrouw of vriendin èn in het bezit is van een camera zal ten minste één keer in zijn leven hebben gedacht dat 1 + 1 in dit geval 3 is. Waarom met dat toestel niet óók een keer een sexy, erotisch, of misschien zelfs wel geil portret van haar gemaakt?
Is het niet uit bewondering, liefde of nog lang niet uitgedoofde lust dan toch wel als blijk van zijn artistieke talent als amateurfotograaf.
Henri Cartier Bresson muntte in de fotografie de term ‘the decisive moment’ (het beslissende moment) met zijn methode om een gebeurtenis vast te leggen in precies die nanoseconde die een alledaagse scène naar het niveau van kunst, naar eeuwigheidswaarde optilde. Maar voor huis-, tuin- en keukenfotografen die korte of langere tijd op hun partner hebben moeten inpraten om zonder kleren of anderszins sensueel voor ze te poseren, bestaan er nog een paar andere beslissende momenten.
Valt ze voor zo’n spannende sessie over te halen? Zal ze uiteindelijk ja zeggen als hij maar indringend genoeg aanhoudt? Mag hij haar ‘een beetje regisseren’, of voldoet ze op een blootfoto ook ‘als zichzelf’? En kan hij zich in technisch en creatief opzicht ook écht bewijzen wanneer ze in haar onderjurk, of veel gewaagder nog, eenmaal voor de gesloten huiskamergordijnen, op het kleedje voor de openhaard, in het bos of op het echtelijk bed heeft postgevat?
Allemaal go’s or no go’s waarmee blootfotografen op dat ene doorslaggevende ogenblik te maken kregen – en nog krijgen. Waarom kijk je er zo boos (ongeïnteresseerd, bang, onthutst) bij? Waarom werk je nou niet een héél klein beetje mee? Schatje! Doe het dan voor mij!
Vanaf het allervroegste tijdperk van de fotografie hebben miljoenen liefhebbende en dikwijls vooral ook onbeholpen blootfotografen met een of meer van deze decisive moments te maken gekregen. Ongetwijfeld zal het voor een heleboel van die mannen bij een enkele kans zijn gebleven. Veel blootfoto’s die ik intussen in dit heel intieme want in de regel niet voor andere ogen bestemde genre heb verzameld, kunnen in elk geval onderstrepen dat het door heel de fotografiegeschiedenis heen allesbehalve een kwestie is geweest van ‘lach maar even naar het vogeltje’.
Voor die mannen en hun blootfoto’s is met dit blog een bescheiden monumentje opgericht. Ook ik ben een van hen.
Omgekeerd kun je natuurlijk ook nooit genoeg compassie opbrengen met al die vrouwen die zich dat wellustige oog van de camera moesten laten welgevallen. En dat dus al sinds, zeg, 1860! Daarom is dit ook voor hun, met terugwerkende kracht, een eerbetoon.
De overgrote meerderheid van de blootfoto’s in dit genre waren bestemd ‘for his eyes only’, en in verreweg de meeste gevallen zullen ze ook daar zijn gebleven waar ze horen: diep weggestopt in schoenendozen of op andere geheime plekken – áls ze al bewaard zijn gebleven.
Slechts een miniem deel van al die mannelijke inspanningen om hun eigen vrouwelijk schoon vast te leggen, is onder iets meer ogen gekomen. Met de komst van internet zijn misschien hooguit enkele duizenden of tienduizenden van deze historische fotootjes aan een zwervend bestaan langs rommelmarkten en online-veilingsites begonnen.
Een handjevol van deze weeskinderen in de blootfotografie vindt hier alsnog onderdak. Er zitten, meen ik, mooie en interessante verhalen aan vast. En ze zijn en blijven bovenal verbazingwekkend en ontroerend om naar te kijken.
Dutch
English
French
German
Italian
Portuguese
Russian
Spanish