Onder de blootlopers

Blootfoto’s van nudisten en naturisten zijn ook een apart stukje waard. Anders dan je zou denken, laten die foto’s in negen van de tien gevallen helemaal niet zien dat ongekleed gaan  een heel alledaagse en dus vanzelfsprekende ‘staat van zijn’ is voor de mensen die erop staan afgebeeld.

Op de archetypisch naturistische foto wordt gegymnastiekt, eindeloos met een strandbal gespeeld, speergeworpen, extatisch gedanst of iets gedaan van overeenkomstige strekking. Zo maar een beetje blootlopen is er niet bij. Doorgaans zijn die foto’s ook niet spontaan gemaakt, maar door de fotograaf geënsceneerd.

Vrijwel altijd krijgen ze daarmee ze iets verhevens, en kijk je dus naar naakt in plaats van bloot. Portretjes campinggasten die zonder kleren aan op hun gemak een handwasje doen of druk zijn met het in de grond hameren van een tentharing behoren niet tot die beeldtaal. 

Dat laat zich op op een paar manieren verklaren.  Je hoeft maar een uurtje of wat op een naturistenkampeerterrein te verblijven om te beseffen dat het cliché klopt: bloot slaat dood. Er is daar  zó veel van dat zelfs de meest enthousiaste hobbyfotograaf er al heel snel niet meer van op- of omkijkt. Het gemiddelde Adam- en Eva-kostuum is bovendien zo niet-erotisch dat ook dat een goede reden is om het schieten van ‘algemene’ vakantiefoto’s maar te laten.

Daar komt nog bij dat niemand in zo’n oord een ander graag ziet met een camera op zijn buik of voor zijn snufferd.  Het gebruik ervan is taboe. Naturisten mogen dan met elkaar uitdragen dat ze ongedwongen en lekker in hun vel  zitten, maar dat is niet meer dan een ijle comfortzone als ze een lens op zich gericht weten.  Het is ‘open & bloot’ recreëren met de handrem erop.

Toen wij een jaar of twintig geleden echt geen geld meer over hadden om als jong gezin op grote vakantie te kunnen, stelde ik mijn hoofdredacteur bij de Volkskrant heel slim voor om een fijn zomerverhaal over naturistisch kamperen te schrijven.

Toegerust met een royaal voorschot van de krant togen we met twee kleine kinderen naar Frankrijk voor een in depth-reportage van twee weken over het fenomeen, waarvan me vooral is bijgebleven dat het er in de wereld der blootlopers nog een stuk paradoxaler aan toe gaat dan ik voor mogelijk hield.

Terwijl mijn vrouw in het zwembad baantjes aan het trekken was, ging een man met gespreide benen op de rand ervan zitten, zodat ze in haar koers haar wel naar zijn dikke tampeloeris móest kijken. Zelfs als ze wilde aantikken, ging hij niet opzij.

Mij werd op het campingterras uitgelegd op welke stoelen je daar ’s avonds diende plaats te nemen om medekampeerders erop attent te maken dat wij in waren voor seks. En nog gekker: pas wanneer iedereen zich geklééd in de campingdisco meldde, konden blootlopers hun geile blikken en handen niet van elkaar af houden.

Het heeft een indertijd een aardig artikel voor de krant opgeleverd, met ook wat door mij zelf gemaakte, heel beschaafde blootfoto’s van vrouw en kinderen erbij. Maar het is dus wel bij een eenmalige expeditie gebleven, en ook nu, als verzamelaar van blootfotografie in huis, tuin, bed, bad, strand & keuken, heb ik in overdrachtelijke zin weinig op de naaktcamping te zoeken. Het is in het internationale veilingaanbod vrijwel altijd meer van hetzelfde dat je ziet.

Toch is dit een uitzondering op die regel. Het kan bijna niet anders of deze foto is er ook een uit de naturistische commune. Hij heeft iets alledaags en artistieks (wow, een ambachtelijke pottenbakster!) tegelijk. Met laatstgenoemd paar ogen heeft de blootfotograaf ongetwijfeld ademloos staan toe te kijken. Zou hij haar in die hoedanigheid ook eventueel mogen portretteren?  En verdomd, het mócht.