De paringsdans van de mens: striptease

Een striptease is de parel in de kroon van de blootfotograaf, zou je veronderstellen. Actief worden uitgedaagd door je echtgenote of verloofde en dan tegelijkertijd ook nog lekker bezig kunnen zijn met je fotohobby: ja, hoeveel leuker kan ze het verder nog voor je maken?

Ik wist dus niet beter of ik moest op veilingen heel wat foto’s in deze categorie kunnen opduikelen. Maar bij nader inzien lijkt er in doorsnee huishoudens door de geschiedenis heen verhoudingsgewijs maar weinig geteased – en nóg minder in stripverband. Of meteen nadat hij ermee uit zijn doka kwam, zijn veel van die foto’s mogelijk al ter plekke door haar verscheurd.

Want wat ik in dit subgenre tegenkom, is niet per se reclame voor deze vorm van verleidingskunst. Kijk naar het drieluikje van die toch niet al te blije mevrouw (ik kocht de foto’s  in Nederland) op haar tuinstoel. Al bij de eerste aanblik mag  je er geen andere spanningsboog  in verwachten dan die dat ze in vredesnaam overeind blijft op dat ding.

En zie verderop in dit stukje de foto’s van die striptease in zwartwit. Schuin vanachter gefotografeerd lijkt het model eigenlijk alleen maar druk om niet over haar broekspijpen te struikelen. Het gezicht dat ze erbij trekt is niet te zien, maar zal aan de sfeer van het geheel niet hebben bijdragen. Beide serietjes zijn, kortom, niet de overtuigendste beelden in wat je toch zou kunnen bestempelen als de ultieme paringsdans van de mens.

Niet bij bloot alleen

Hebben de meeste vrouwen altijd een broertje (zusje) dood gehad aan ‘niet bij bloot alleen’? Aan blootfoto’s waarvoor méér van ze werd verwacht dan dat ze even snel uit hun broek en beha gingen? Of valt die kerels van ze wat terzake het nodige aan te wrijven? Een fundamenteel gebrek aan verbeeldingskracht en stijl bijvoorbeeld?  Als je je echtgenote zover hebt dat ze bereid is voor je te strippen, dan haal je daarvoor toch geen wiebelige stretcher uit het schuurtje? 

Die zwartwitfoto’s van de vrouw in het kamerplantenhoekje (die kocht ik in Duitsland) lijden aan een euvel dat ook wel typerend voor blootfoto’s in huis, tuin, bed, bad, strand & keuken mag heten. Behalve dat de goede smaak en subtiele erotiek er veelal in ontbreken, lijden die namelijk dikwijls ook aan een zichtbaar gemis aan rust, waardigheid en overzicht dat achter de camera werd betracht.

Schiethaast

Dat die meneer van die vrouw-in-het-kamerplantenhoekje in alle opwinding al met ‘schieten’ begon op het moment dat ze nog maar net bij haar pantysokjes was aanbeland, is daar geen op zichzelf staande blijk van. Het wemelt in de blootfotografie van de snapshots waarop zij nog láng niet (if ever!) klaar was voor een of meer opnamen in ontklede staat.

Ik zie een parallel met een alom bekend fenomeen onder toer- en vakantiefietsers. In hun kringen wil het nog wel eens gebeuren dat mensen last krijgen van ‘fietshaast’. Voor je lol onderweg zijn in de bedoeling vooral daarvan te genieten, en dan tóch last krijgen van ongeduld en de dwangmatigheid om zo veel mogelijk kilometers rond te draaien.

Blootfotografen gaan volgens mij menigmaal gebukt onder een eigen variant hiervan. Ik heb enkele tientallen foto’s intussen waarvan de makers zichzelf in hun gretigheid al waren voorbijgehold voordat zij bij wijze van spreken het bovenste knoopje van haar jurk nog maar had losgeknoopt. Het is wijsheid met de kennis van nu natuurlijk, maar ik zie vaak genoeg stripteasefoto’s waarvan ik denk: had ik nou maar even naast meneer gestaan.

Het portret van de anonieme vrouw die haar truitje over het hoofd uittrekt, direct hieronder, is strikt genomen geen stripteasefoto, vermoed ik. Ik heb tenminste geen prints of negatieven meer gevonden waarop je kunt zien hoe dit verhaal gaat aflopen.  Maar een verhaal is het voor mij toch wel. Het is tot nu toe de mooiste, subtielste, ontroerendste ‘uitkleedfoto’ die ik heb. En ook in dit geval zeg ik: had ik nou maar even naast meneer gestaan.

En, ten slotte, óók leuk:

UPDATE: De foto van de vrouw die haar truitje over de schouders uittrekt, blijkt vrijwel zeker van Roy Kemp, een Canadees die in New York werkte als fotojournalist en daarnaast vrouwen uit het nachtleven portretteerde.