Van het handjevol oude blootfoto’s die ik van mijn eigen vrouw heb, is er eentje waarop ze in haar blauwe, kanten bh midden in de kamer een kledingstuk staat te strijken. Hij lijkt nogal op de mooie zwartwitfoto die bij boven aan dit verhaal staat, zoals ik ergens ook nog een paar snapshots heb waarin ze in een ochtendjas of nachthemd loopt te stofzuigen.
Die laatste lijken dan weer in helemaal niets op de twee foto’s die hierboven staan, want bij ons thuis zijn waarde, omvang en technische mogelijkheden van de beschikbare opname-apparatuur omgekeerd evenredig aan wat ik daar allemaal mee kan en mag als blootfotograaf. Ik heb me in die hoedanigheid met andere woorden dus weleens moeten verlagen tot het maken van stiekem ‘huishoudelijk bloot’.
Als daar gedonder van kwam – en dat kwam er – kon ik uiteraard nooit zeggen dat i-e-d-e-r-e vent zich vermoedelijk ooit wel aan zo’n foto heeft bezondigd. Mijn vrouw kende namelijk n-i-e-m-a-n-d met zo’n man in kringen van vriendinnen. In plaats van dat ze met een camera op een kansje zaten te loeren, waren hún kerels steevast druk met de uitvoering van de eigen taken in het huishouden, of ze deden weer iets leuks met de kinderen.
Mooi nu daarom dat de geschiedenis van de blootfotografie me op dit punt alsnog in het gelijk stelt. Al sinds het begin van de twintigste eeuw hebben mannen zich aantoonbaar geroepen gevoeld om hun geliefde al strijkend, stofzuigend, of bij een soortgelijke bezonken bezigheid, te vereeuwigen. Af en toe zijn zulke foto’s geënsceneerd en overduidelijk een projectie van de eigen masculiene fantasie (de stofzuiger- en poetsfoto’s), in andere gevallen geven ze een intiem inkijkje in een klein, want nadrukkelijk aan huisgebonden erotisch universum.
Tegenwoordig roep ik mijn vrouw er een enkele keer bij wanneer ik op deze of gene veiling weer op aandoenlijk huishoudbloot ben gestuit. Kijk zeg ik dan, net een Jozef Israëls of een Vermeer (al konden hun naaistertjes en melkmeisjes hun kleren dan wel aanhouden). En kijk, lief dat snapshot van die vrouw die ’s ochtends al heel vroeg is opgestaan om de rommel van de kerstavond op te ruimen. Maar zij ziet in de vergeelde huishoudfoto van zo’n anonieme seksegenote toch vooral rolbevestigend gedrag, ongetwijfeld dwingend aan haar opgelegd door hém. Die maniak.
Onmacht en berusting
Zelf ben ik sterk geneigd de meeste fotografen van, al dan niet schielijk geschoten, huishoudbloot het voordeel van de twijfel te geven. Voor mij spreekt er vaak genoeg liefde en bewondering uit de foto’s die ik op dit thema vind, terwijl ik bovendien een antennetje meen te hebben voor de zweempjes oeroude ‘onmacht’ en ‘berusting’ die in alledaags huis-, tuin- en keukenbloot eveneens aan de oppervlakte kunnen komen.
Het wasin dat beperkte erotische universum per slot van rekening god zegen de greep . Zo veel andere opties stonden er voor de gemiddelde blootfotograaf door de geschiedenis nou ook weer niet open. Al rond 1900 verschenen in Amerika de eerste krantenberichten dat het maar eens afgelopen moest zijn met al die mannen die met hun Kodak de stranden afschuimden. Toen al.
Lees ook:
Dutch
English
French
German
Italian
Portuguese
Russian
Spanish