Beeldrijm (2)

Vrouwen die bereid waren bloot voor de camera van hun man te poseren, lieten zich daarbij negen van de tien keer niet verleiden om er, bij wijze van extraatje, ook nog een ‘kunstje’ bij uit te voeren. Af en toe kom ik in het genre nog wel eens snapshot tegen van privémodellen die akkoord gingen met het voorstel om zich bijvoorbeeld in de handstand of in een vechthouding te laten vereeuwigen, maar voor de meerderheid bleek ‘gewoon bloot’ of ‘maar een klein beetje sexy’ al vergaand genoeg.

En, ik schrijf het nog maar eens: er werd in het amateurgenre ook allesbehalve met attributen uitgepakt. ‘Speeltjes’ zijn vrijwel afwezig op de erotische huis-, tuin- en keukenfoto; zoiets als een dildo heb ik op geen van de tienduizenden foto’s die op veilingen intussen aan mijn blik voorbij zijn getrokken ooit gezien. De poes of een pluchen knuffel als attribuut – voor vrouwen was het mooi zat. En zo’n lieflijk tafereeltje dan ook liefst veilig binnenskamers.

Anders werd het klaarblijkelijk wanneer een fotograaf zijn vrouw of geliefde wilde betrekken bij een blootfoto-plus. Zo eentje met een doordacht artistiek concept erachter. Een enkele amateur mocht zijn model beschilderen, anderen verwezen in aankleding en enscenering van hun foto naar beroemde schilderijen en klassieke beeldhouwkunst, en een derde categorie bedacht iets met beeldrijm. De foto hierboven is een proeve van zo’n stukje visuele poëzie.

Ik kende Les Baxter niet, en veronderstelde aanvankelijk dat het om een omslag van een fotoboek ging die fotograaf en model inspireerden. Maar het is dus een hoes van een elpee met werk van de Amerikaanse componist (1922-1996) van die naam, in 1956 opgenomen door Franck Pourcel and his French Strings.

La Femme is de titel van het album, ‘a lush and very ‘serious’ suite of thematically linked numbers that’s probably sought after now more for the female nude on the cover than for any of the music within’ (spaceagepop.com). De suite omvat tracks met – vertaald – titels als ‘De lippen’, ‘De armen’, ‘De taille’, ‘De borsten’, ‘De dijen’, ‘De lelletjes van de oren’ en ‘De nek’. Aan de kont van de La Femme kwam Les Baxter om onbekende reden niet toe, of het was eind jaren vijftig simpelweg not done om daar de violen eens fors over te laten aanzwellen.

Deze foto zal niet heel later na uitbreng van het album zijn gemaakt, en er is maar mee bewezen dat je die plaat ook toen al niet per se voor de muziek aanschafte. Als Les Baxter hem zou hebben gezien, had hij op z’n minst overwogen om de La Femme-suite uit te breiden met ‘De grote teen’.