Een veeg teken

De auto is een fors stuk verderop geparkeerd, maar de maker van deze blootfoto wilde ‘m daar hoe dan ook op. Hij ruilde er een stukje van haar linkervoet voor in, en daarmee meteen ook alles wat haar plek in die groene leegte zou kunnen verklaren.

Klaarblijkelijk was er op de voorgrond niets wat hem later verder nog kon helpen herinneren aan deze dag. Geen tafelkleed met de restanten van de barbecue er nog op. Geen natte badhanddoeken en her en der uitgetrokken kleren van eventuele kinderen. Geen enkel voorwerp of welke andere aanwijzing dan ook dat het al met al een leuke middag in het park was geweest.

Een soulbroek noemden we dat in de jaren zeventig, hier in Nederland. Met de bovenkant van haar borsten zuigt hij al het licht in de opname op. Meisjes en vrouwen droegen hem alleen in het wit wanneer ze uitgingen of als ze iets heel feestelijks te wachten stond. De vrouw in het snapshot kijkt er niet bij alsof zoiets ook haar te beurt is gevallen.

Bovendien draait ze met haar duimen. Een veeg teken. Maar haar blootfotograaf kijkt er ver overheen.